Een intrigerende, openhartige geschiedenis van de Amerongse zusters diaconessen die in heel Nederland werkzaam waren.
Dit is een bijzondere geschiedenis: die van de Zendings-Diaconessen in Amerongen. Deze gemeenschap heeft haar wortels in een negentiende-eeuwse opwekkingsbeweging in Oost-Pruisen. Grote groepen jonge meisjes besluiten daar hun leven in dienst van God te stellen als diacones. Op 20 oktober 1899 wordt voor hen het eerste diaconessenhuis geopend in het (destijds) Duitse Borken. In de jaren twintig komen enkele van deze diaconessen naar Nederland, om daar de duizenden Duitse meisjes bij te staan die als dienstmeisje in Nederland werk hebben gezocht. Als ook Nederlandse meisjes zich aanmelden om diacones te worden, besluiten deze zusters in 1935 in Amerongen het Zendings-Diaconessenhuis te openen. De gemeenschap wordt actief in verpleging en onderwijs, maar ook in zending en evangelisatie.
In de vooroorlogse periode groeit het aantal gasten tijdens door de zusters georganiseerde conferenties. Onder andere Johannes de Heer spreekt er regelmatig. Het huis blijkt al snel te klein. De zusters staan geregeld hun kamers af aan gasten. Ze slapen dan zelf op stromatrassen op zolder.
In de afgelopen decennia zag de gemeenschap zich voor allerlei uitdagingen gesteld, maar wisten de zusters met hun tijd mee te gaan. Binnen hun werk verschoof de nadruk van zorg, naar diaconaal en pastoraal werk. We leven in een hectische, drukke maatschappij. De behoefte aan stilte is groter dan ooit. Stilte en aandacht zijn nodig om contact te houden met onszelf, met anderen en met God; om stil te staan bij de wezenlijke vragen in ons bestaan. In een nieuwe context en met een nieuw gebouw willen de Zendings-Diaconessen daar hun bijdrage aan blijven leveren.
Katinka Fikse-Omon is historisch onderzoeker met een journalistieke inslag. In 2014 promoveerde ze op een proefschrift onder de titel Voor het
